Rietwandeling Develbos

Het is vrijdag en de zon scheen weer heerlijk buiten. Van een collega op werk kreeg ik aangeboden om de middag vrij te zijn, die afspraak kan ook volgende week nog. Na de lunch rond ik mijn werk af en gaan Nim en ik nog even de deur uit. Even de benen strekken in een bos niet te ver weg. Ik stuit op een klein bos net buiten Zwijndrecht met een trekvlot. We kunnen onze nieuwsgierigheid niet bedwingen dus gaan op avontuur in het Develbos bij Zwijndrecht.

In 20 minuutjes staan we al in het bos. Er is geen vaste wandelroute, alleen knooppunten. Dus wij besluiten onze eigen speciale wandelroute te verzinnen (welke je onder dit artikel vindt). En die wandelroute is off-road. Daar hebben we niet de ideale schoenen voor aan, maar ach we overleven het wel.

Het kale en natte bos oogt nog heel jong, maar wel als een echt bos. Overal is het een heerlijke chaos van gevallen takken en omgevallen bomen. Het is de natuur die hier lijkt te bepalen hoe het bos eruit ziet en niet de mens. We denken dat een rondje rond het meertje in het midden wel een leuke wandeling zal zijn.
Maar als we een weg oversteken die het bos doorsnijdt geeft ons pad een andere optie.

We arriveren bij de oever van een rivier, de Devel om precies te zijn. We hebben een pad naar rechts, ons rondje. Maar we zien ook een pad naar rechts en een brug over de rivier. Onze nieuwsgierigheid wint de discussie welke kant we op gaan.

Een grote metalenbrug over een verrassend brede rivier. Een rivier waar ik tot vandaag nooit van gehoord had. Aan de ene kant zien we een gigantisch rangerterrein vol goederenwagons. Aan de andere kant een bocht in de rivier met niets anders dan bomen, riet, lucht en de HSL. Maar waar gaat deze brug heen? Aan de overkant is ook gewoon weer water. Maar Nim spot een paadje linksaf die langs de rivier lijkt te lopen.

Het kleine ruige wandelpaadje gaat over in een paadje door het riet over een hele smalle dijk in de rivier. We hebben geen idee wat ons te wachten staat op dit pad. Maar Nim is enthousiast en wilt door, dus dit wordt onze nieuwe route.

We lopen en genieten van de wandeling. Het riet wordt hoger en hoger en al gauw zien we niet meer dan riet, water en landerijen. Soms gaat het pad door het midden en soms vlak langs het water. We wanen ons in een heel andere wereld, een wereld die we nooit eerder gezien hebben. Althans niet vanaf de binnenkant. We videobellen nog even met Pauline om haar live de bijzondere plek te laten zien waar we wandelen.

Nim is ook helemaal onder de indruk. De pluimen en uitgebloeide stengels zijn een waar spektakel voor hem. Hij inspecteert alles en is o.a. gefascineerd door de binnenkant van het riet. Maar ook helemaal verwonderd knijpt hij in een dikke stengel als ik hem laat zien dat ze zelfs een meter boven water vol zitten met water. Mag ik het drinken vraagt hij. Ehh jaa, als je genoeg hebt om een pannetje te vullen en het eerst filtert en kookt.

We zijn aan het einde gekomen van onze Rietwandeling en rusten even uit op een bankje. Lekker koekje erbij en even wat drinken. Maar dan ineens zien we een stukje verder dat iemand een vis vangt. Nim wilt heel graag een kijkje nemen. De man had een gigantische Snoek uit het water gehaald en was bezig het haakje uit zijn mond te halen. Nim was helemaal verwonderd om zo een grote vis te zien. De man was blij dat we even langs kwamen, konden wij mooi even een foto maken van hem en zijn vangst. Maar veel tijd om van de vis te genieten hebben we niet, want hij moet hop weer terug het water in.

Onze wandeling duurt langer dan gepland. Dat zou niet erg zijn als de zon niet ook steeds verder zou zakken. Maar we willen nog wel een rondje van de wandeling maken. Dus we snijden een stukje af via het asfalt naar de andere kant van het Develbos. Tijd om ons oorspronkelijke rondje af te maken. En we moeten het trekvlot ook nog ergens vinden.

Aan de andere kant van het bos is het raak, we vinden het trekvlot. Nim rent er als een gek op af om vervolgens teleurgesteld het water in te staren. Het vlot is weg zegt hij. Maar wat is dat dan waar je op staat zeg ik? Haha. We komen niet veel metalen vlotten tegen en Nim dacht dat het de steiger was.

We varen met het vlotje naar de overkant, wat een eeuwigheid lijkt te duren. Het metalen vlot is loodzwaar en met maar een touw aan één kant trekt hij continu scheef. Het vlotje komt uit op een eiland midden in het meertje waar verder niet veel te beleven valt. Zo te zien wordt het wel geregeld gebruikt door jongeren.

Terug op de oever maken we ons rondje af. Over zulke modderige paadjes dat we soms van het pad af moeten om verder te komen. Maar uiteindelijk, als de zon al ruim achter de bomen is gezakt, is het rondje rond. We hebben geen idee hoe ver we gelopen hebben, dat zouden we pas ontdekken net het uitstippelen van de route die je hieronder vindt.

Hier vind je Rietwandeling Develbos: