Eulenburg: wandelen tussen de berg

Toen we bij de Schiessentümpel waterval waren wilden we heel graag ontsnappen aan de drukte. We wilden nog niet naar huis dus we kijken op de bordjes waar we heen konden wandelen. Eén van de bordjes wees in de richting van de berg, Eulenburg 1,1km. Wat het precies was? Geen idee want het stond op geen enkele officiële website vermeld en ook niet aangegeven op Google Maps. Maar wat we wel vonden waren plaatjes van mensen die letterlijk tussen de berg liepen in grote donkere spleten. Dat is waar het Müllerthal natuurlijk beroemd om is en precies dat wat wij zochten. Dus hopend dat Eulenburg de moeite waard is gaan we op pad en we zouden niet teleurgesteld terugkeren.

Onze wandeling begint zoals zovelen beginnen, met het oversteken van de straat. Maar alles wat daarna komt is niet zoals de meeste avonturen. We lopen een stijl slingerend onverhard pad de berg op. Al snel zitten we op grote hoogte en zien we de waterval nergens meer en laten we de drukte achter ons. We zijn niet alleen, maar vergeleken met de waterval is het een oase van rust. Temidden van het schitterende landschap vol gigantische rotsen ontprikkelen we weer even helemaal.

Spannend maar niet tè

Zoals met alles in Luxemburg is alles lekker steil en staar je al snel in een diepe afgrond. Maar het pad is breed zat en we maken ons geen zorgen zoals bij ons rondje rond de camping. We kunnen genieten van de koelte van het bos, de rust en de pracht van de omgeving. Al vinden we geen wandelpad tussen de berg wij zijn tevreden.

Maar waar wij al conent zijn wordt het alleen maar beter. Met elke stap die we zetten worden de rotsen groter en groter en beginnen we al spleten in de berg te zien. Spleten groot genoeg om in te zitten maar nog niet groot genoeg voor een wandelpad.

Het pad tussen de berg

Maar niet veel verder (want het is sowieso maar 1,1km enkele reis) moeten we toch door de berg. Het pad loopt door een smalle spleet tussen 2 rotsen. We belanden letterlijk tussen de bergen want (bijna) overal om ons heen zien we de berg, behalve boven ons natuurlijk. Ik zeg bewust tussen de berg en niet in, want dat zou een grot zijn. Aan de andere kant gaat een trapje weer omhoog en daarna zijn we de berg alweer uit eigenlijk. Hmm hopelijk was dit nog niet alles.

Eulenburg

We lopen door want dit smaakt naar meer, nog veel meer. En jawel hoor niet veel verder komen we op de mooiste rotspartij die we ooit gezien hebben. Het is niet te missen, dit is Eulenburg! Het staat namelijk letterlijk op de zijkant geschreven, daar waar een trap in een smalle spleet omhoog gaat. We staan perplex dat schitterende plekken als dit bestaan en dan ook nog eens zo dicht bij huis. Zo onderaan een gigantische rots voel je je ineens ontzettend klein.

We moeten alleen wel even wachten voordat we omhoog gaan want er komen een hoop mensen ineens naar beneden. Toen we eindelijk omhoog konden en tussen de rotsen liepen kwamen we steeds weer mensen tegen. Hierdoor kon ik geen foto’s maken in de spleet omdat ik niet zomaar anderen wil fotograferen. Maar desalniettemin genoten we van deze bijzondere plek en weer een nieuwe prachtige ontdekking.

We komen aan de andere kant van Eulenburg uit en nemen hier even een pauze. Althans Pauline dan want Nim en ik zien een bruggetje over de kloof en een kronkelpaadje erheen. Dus wij klimmen nog even omhoog om te genieten van het uitzicht. Vanaf de brug kunnen we ook mooi tussen de berg kijken en zien waar we zojuist wandelde. Wat een bijzondere plek en wat een gigantisch contrast met het landschap in ons eigen land.

Dan is het nu weer tijd om terug te gaan. En dat betekent de exact zelfde route terug lopen. Maar het mooie van dit soort gebieden is dat als je de andere kant op loopt je weer iets totaal nieuws te zien krijgt. We hebben Eulenburg ditmaal helemaal voor onszelf en wandelen op ons gemakje tussen de berg door.

Nu we niet meer zoeken naar Eulenburg kijken we met een heel andere bril naar alles om ons heen. We zien hoe de rotsen zijn opgebouwd uit verschillende lagen en soms verschillende soorten steen. We zien gaten waar ooit nodes in zaten met mineralen of fossielen. En we zien rotsen die eruit zien alsof ze een ruggengraat hebben. Konden we hier maar elke dag rondlopen, wat zouden we een hoop ontdekken.

Waarom Eulenburg op geen enkele toeristische website staat vermeld is me een raadsel. Het is beslist een bijzondere plek die het bezoeken waard is. Maar aan de andere kant misschien wel fijn dat deze plek nog een beetje geheim kan blijven.

Hier vind je Eulenburg: