Steenmannetjespad Terril Waterschei

Als je in de Hoge Kempen bent dan moet je natuurlijk wel tenminste één keer hoog gaan. En met hoog gaan bedoel ik dan natuurlijk het beklimmen van een Terril. Daar hebben ze er hier namelijk genoeg van en elk biedt weer een uniek panorama en een eigen sfeer. Wij kozen om de Terril Waterschei te beklimmen via een 2km lange route door Thorpark naar de Top. Maar er ging iets mis met de route en die 2 km naar de top, dat werden er een stuk meer.

Onze wandeling start bij dit bord voor het mooie grote gebouw Thor Central. Hier checken we welke vorm we moeten volgen op de route paaltjes. De zandloper staat bij het Steenmannetjespad dus die gaan we volgen. We zien dat er ook een gezellig terras is hier bij Thor Central, misschien gaan we daar op de terug weg nog wel even iets drinken.

Het heet niet zomaar voor de lol het Steenmannetjespad, want langs de route wordt je begroet door Steenmannetjes. Of althans ik denk dat ze ons begroeten, moeilijk te zeggen zonder ogen of een mond. Steenmannetjes zijn namelijk een hoge stapelstenen. Dus dat betekent dat je zelf ook Steenmannetjes erbij kan maken.

Pauline en Nim vinden dat wel een leuk idee, dus die gaan gelijk samen stapelen. Het resultaat zijn prachtige baby steenmannetjes. Maar we kunnen ze helaas niet zelf groot brengen. Na hun geboorte verlaten Steenmannetjes gelijk het nest en zorgen voor zichzelf. Dat is ons moment om verder te gaan en op zoek te gaan naar de top van de Terril.

We wandelen door een schitterend en rustig gebied, het is warm maar niet te warm. Wandelend stuitten we op een bijzonder plekje, de spelletjes ruimte van de Steenmannetjes. We kunnen helaas de schaakstukken niet vinden. Maar met een paar kleine steentjes, die we op de grond vinden, kunnen we wel boter kaas en eieren spelen. Als we weer verder lopen komen we een best groot Steenmannetje tegen en we helpen hem nog een beetje groter worden.

Van een open landschap lopen we het bos in. We ontmoeten meerdere Steenmannetjes. Op een gegeven moment, als we het oude spoor over steken, zie we iets wegschieten in de bosjes. Volgens Nim leek het op een klein hertje, dus dat moet een Ree zijn geweest. We blijven nog even rondhangen in de hoop hem nog te zien, maar helaas.

Bijzondere ‘bergen’

De wandeling begint langzaam omhoog te gaan en plots lopen we het bos weer uit. Hier staan we oog in oog met de Waterschei Terrils. En voor wie niet weet wat een Terril is, dat zijn die bergen in de verte. Gigantische bergen van steenafval die afgegraven is in de mijnen van dit gebied. Voor het gemak gooiden ze het zoveel mogelijk op één hoop en zo ontstonden ‘bergen’ in een verder plat landschap.

De mijnen zijn allang niet meer in gebruik en wat ooit een verwoest landschap vol steenafval was, is nu een oase van rust met schitterende natuur. Bijzonder toch hoe de natuur terug keert als de mens vertrekt.

Het valt ons op dat het midden van het pad vrij lichte stenen zijn. Maar aan de zijkant, waar het grind iets lager ligt is het heel donker en er beginnen ons mooie steentjes op te vallen. Als liefhebbers van mooie steentjes kunnen we het dus niet weerstaan om meer naar onze voeten te kijken dan naar het uitzicht. Want het lijkt erop dat we hier nog steeds lopen op het echte steenafval wat uit de mijnen komt en niet een nieuw laagje grind. Stenen die normaal diep onder de grond zitten, dus wie weet wat voor schitterends we vinden. Nou we vinden zeker bijzonder stenen, sommige met stukjes kristal of stukjes graniet. Maar ook kleine stukjes steenkool, dat is iets wat we nog nooit eerder gevonden hebben.

We dwingen onszelf uiteindelijk om van het uitzicht te genieten en te stoppen met steentjes te zoeken. We volgen nog steeds het zandloper symbool op de paaltjes en we zijn al een stukje aan het klimmen. Als we haast aan de voet staan van de rechter Terril geeft de route aan dat we linksaf moeten en zonder aarzelen volgen we de route. Er zal daar verderop wel een pad omhoog zijn naar de top van de Terril.

Waar is het pad naar de top?

Dat was het eerste moment waarop we konden beseffen dat er iets niet klopte aan de route. Want hoewel onze route niet op de paaltjes rechtdoor stond, ging daar wel een pad de Terril op. Maar die routes waren voor geoefende wandelaars en we zagen vanaf de haarspeldbocht geen pad wat je met kinderen kon bewandelen. En de route zij ook heel duidelijk linksaf, dus we geen moment gedacht aan een paar stappen die kant op zetten. Als we dat wel hadden gedaan, dan hadden we een trap ontdekt naar de top.

Wat een schitterend gebied om te wandelen. In de verte zien we meerdere Terrils helemaal begroeid met bomen. We wandelen inmiddels aan de andere kant van de Terril en als we naar ons gevoel hadden geluisterd hadden we beseft dat dit geen 2km meer is naar de Top. En in plaats van bij een pad naar de top komen we bij een trap die linksaf verder naar beneden gaat. Nu beseffen we toch vast wel dat er iets niet klopt? Maar we zien het pad met een bocht naar de andere Terril gaan dus onze hersens denken, o het gaat naar de top van die andere Terril. En we lopen verder.

Rechtsomkeert

De route gaat ineens rechtsaf de heuvel af, totaal niet geschikt voor kleine kinderen. Maar pas na een paar minuten in het bos en alleen maar verder weg van de Terrils te raken stoppen we. We krijgen eindelijk het gevoel dat er iets niet klopt. We besluiten om terug te lopen via hetzelfde pad en kijken wat we gemist hebben. Ter onze verdediging, als je het artikel ‘Kamperen in de Ardennen‘ hebt gelezen begrijp je dat we weinig goede nachten hebben gehad en ook hier in de Hoge Kempen vonden we nog geen nachtrust. Dus onze hersens werkten niet helemaal optimaal vandaag.

Als we de trap omhoog zijn gelopen moeten we toch even een kleine rust pauze nemen. We hebben al veel 2km wandelingen gehad, maar we hebben beslist meer dan 2km gelopen. Ik kijk eens op de Google Fit app van mijn telefoon. Maar ik vertel maar niet dat daar inmiddels al 4,5km wandelen op staat, dan zakt het moraal meteen in denk ik.

We zijn terug bij de haarspeldbocht. Dit is het punt waarvan ik vermoed dat het verkeerd ging. Maar het paaltje staat toch overduidelijk linksaf. Pauline haar oog valt ineens op een ander plaatje erboven. Dat lijkt wel de vorm van een Steenmannetje en er staat ook een tekst bij, Steenmannetjespad. We hebben dus al die tijd verkeerde route gevolgd, maar hoe dan? We hadden het toch op het bord bekeken? Ik blader op de camera terug naar die eerste foto en zoom in. Nee er staat echt een zandloper symbool naast het Steenmannetjespad en het symbool van een Steenmannetje komt nergens op het bord terug.

Eindelijk op de top

En ja hoor, als we een paar stappen de juiste kant op gaan verschijnt er ineens een lange trap in de Terril. Met daarnaast een kapot Steenmannetje en een kapotte fles wijn, dus ik vermoed vandalisme. Als dit Steenmannetje niet nutteloos gesloopt was dan hadden we waarschijnlijk eerder beseft dat we deze kant op moesten.

Pauline en Nim kunnen het niet meer opbrengen om de klim naar de top te maken. Maar ik kan hier niet weg gaan zonder de top bereikt te hebben, ik laat me door één zo een trappetje niet tegenhouden. Maar bovenaan de trap loop ik tegen nog een trap aan en daarna nog eentje. Oeps toch wat hoger dan ik had ingeschat. Maar het is de klim dubbel en dwars waard. En zodra een gezin met (belachelijk keihard) schreeuwende kinderen weg is geniet ik van de rust.

Ik maak natuurlijk de beroemde foto die iedereen maakt en je het gevoel geeft alsof je in de middle of nowhere bent. Maar uiteraard fotografeer ik ook wat niemand je laat zien en dat is dat je gewoon lekker dicht bij de bewoonde wereld op een schitterende plek kan staan.

Het is een spectaculair uitzicht zo hoog bovenop de wereld. En respect voor die mountainbiker die net dat hele stuk omhoog komt gefietst, liever jij dan ik.

Maar op naar Pauline en Nim. We hebben het inmiddels flink warm gekregen en het water is op (want tja ingepakt voor 2km heen en 2km terug). In de auto hebben we extra water dus we lopen zo vlug als onze benen ons kunnen dragen (wat niet vlug is) terug naar de parkeerplaats. Terug bij de auto kijk ik op mijn Google fit app en vertel dat hij 9,4 km wandelen heeft geregistreerd. Meer dan het dubbele van wat de wandeling had moeten zijn.

*We hebben Nationaalpark Hoge Kempen op de hoogte gesteld van de foutieve informatie op het bord bij Thor Central. Ze hebben beloofd het z.s.m. te corrigeren dus ik verwacht dat je inmiddels naar de juiste route wordt gewezen.

Hier vind je Steenmannetjespad Terril Waterschei: