Het is herfstvakantie en we gaan lekker een midweekje weg. Naar de Belgische Kampen om precies te zijn. Omdat onze bestemming nog geen 2 uur rijden is hoeven we ons niet druk te maken over een lange rit. Dat betekent dat we onderweg er nog even uit kunnen om te wandelen en te spelen.
Onderweg naar onze bestemming komen we langs de Sahara. Niet de echte Sahara natuurlijk maar de Lommelse Sahara, een zanderig natuurgebied net over de grens.
Het duurt wat langer voordat we arriveren, er zijn weer eens files op de weg en we besluiten daarom binnendoor te rijden. Dat betekent ook dat de groene stemming er al goed in zit als we aankomen. De Lommelse Sahara is onderdeel van Bosland, een groot, mooi, gebied vol met (prachtige) natuur.
We wandelen door een mooi groen bos en langs een groot ven. Het is heel mooi, maar ik had me een Sahara wel iets anders voorgesteld. Maar we beginnen net aan onze wandeling van 3km, dus niet te ongeduldig zijn natuurlijk.
We worden omringd door hoge bomen, maar dan ineens zien we iets wat niet op een boom lijkt. Terwijl we naar de uitkijktoren wandelen heb ik met Nim een discussie welke toren hoger is, deze uitkijktoren of de uitkijktoren van Herperduin. Wat denk jij? Onderweg naar de voet van de toren komen we allemaal borden tegen met leuke weetjes over het gebied en zijn bijzondere inwoners. We hebben zelfs het genoegen om één van de bijzondere inwoners te ontmoeten.
Als we bij de toren zijn is de discussie beslecht, er is geen twijfel mogelijk. Dit is de hoogste uitkijktoren die we ooit hebben gezien. En wederom beklimt Nim, ondanks dat hij het eng vindt, samen met ons de toren.
En de beloning voor die hoge klim? Een fantastisch uitzicht over het water en het bos. Maar op een klein plukje zand na nog geen idee waar dan de Sahara moet zijn. Er is ook een grote telescoop waarmee je ontzettend ver kunt zien. Voor kinderen is het meer een sterrenkijker, maar weinig kans om die te zien overdag.
Naast de uitkijktoren staat een kabelbaan waar je een vliegje bent die wegvliegt voor een vogel. Hoe leuk bedacht is dat.
We vervolgen onze route en lopen langzaam op steeds zanderigere grond. Zouden we in de buurt komen?
We komen uit bij het strandje die we vanaf de uitkijktoren konden zien. Mooi plekje zo aan het water. De uitkijktoren recht voor ons, links een soort gezonken boot en rechts de eerste rode paddenstoel met witte stippen die we dit jaar vinden.
Als we verder lopen vormt zich steeds meer zand om ons heen tussen de bomen. Voor ons zien we een grote zandvlakte, we zijn eindelijk op de Lommelse Sahara. Het is hier schitterend, maar het is ook een beetje een anti-climax. Ik vind het niet echt lijken op een mini-woestijn, maar meer op de Veluwe. Wellicht is door de vele regen het stuifzand wat vaster geworden, maar dan nog mis ik de zandduinen. Ik denk dat vele woestijnbewoners jaloers zullen zijn op zo een groene en natte woestijn.
Eén van de bijzondere bewoners van dit gebied is de gladde slang. Als we weer op de terugweg zijn in het bos komen we er eentje tegen. Nim laat zich vrijwillig door de slang opeten en kruipt en tolt zijn hele lijf door om uiteindelijk boven op zijn hoofd te dansen. Nee natuurlijk geen echte slang, zoals je op de foto ziet is het een speeltoren.
Maar ondanks dat de Lommelse Sahara meer de Lommels Veluwe lijkt is het een prachtig gebied. Het groen, de uitkijktoren, de speelslang en de Veluwe zijn allemaal stuk voor stuk de moeite waard. En als bonus komen we ook nog eens deze kunstwerken van gevlochten wilgentakken tegen.
Als we hierna nog wat hangende kunstwerken passeren zit het erop. De wandeling zit erop en het is de hoogste tijd dat we naar het vakantiehuisje gaan.
Hier vind je de Lommelse Sahara
Sportveldenstraat 10, Lommel
Parkeren: Bij de Soeverein (sporthallen) kan je gratis parkeren, vanaf hier kan je ook de wandeling starten.
Meer info over de Lommelse Sahara klik hier
