Dagje Vanlife Rottemeren

We denken al jaren over het aanschaffen van onze eigen camper. Tot op heden is het er alleen nooit van gekomen. Maar gelukkig heeft mijn vader sinds een tijd een camper en die is eindelijk gereed om een keer te lenen. We laden de camper in en vertrekken voor een eerste Vanlife avontuur, een dagje Vanlife Rottemeren.

Kennismaken met de Camper

Voordat we fanatiek op pad gaan wilden we eerste even kennis maken met de camper. Hoe rijd het, hoe werkt alles, hoe richten we het efficiënt in en hoe gaan we slapen? Vooral het efficiënt inrichten en hoe gaan we slapen zijn belangrijk aangezien het een bus is die eigenlijk maar één groot bed heeft.

We rijden dus naar de Dagcamping aan de Rottemeren, een plek waar we voor elk kampeerseizoen de kampeerspullen nog even opzetten en inspecteren.

We zijn niet de enige die hier lekker een dagje komen vertoeven en ons favoriete plekje is al bezet. We kiezen dus een plekje wat verder afgezonderd zodat we lekker rustig zitten en ruimte hebben. Die ruimte gebruiken we natuurlijk om lekker te frisbeeën en met een vliegtuigje te gooien. Het plan was ook om lekker een kopje koffie te zetten op het gasstel, maar we waren vergeten koffie te halen. Maar dat mag de pret van ons dagje vanlife niet drukken.

In de camper merken we al gauw dat het ruimer is dan we hadden verwacht. Al moeten we het nog wel wat efficiënter inrichten en het gigantische matras neemt wat veel ruimte in. Maar voor Pauline is het in ieder geval een aangename plek om rustig aan te doen, terwijl we er toch uit zijn. Dat is één van de redenen waarom we graag over willen op Vanlife. Het gemak van er op uit gaan en toch een plek te hebben waar zij zich even kan terugtrekken en bij komen. Zo kunnen we langer en verder op avontuur gaan.

Wandelen rond de Rottemeren

Natuurlijk kan ik niet de hele dag in en rond de camper hangen. Ik moet even de benen strekken en wil een rondje wandelen. Met veel moeite krijg ik Nim zover om met me mee te gaan, iets wat de laatste tijd vaker voorkomt. Maar als we dan eenmaal wandelen lijkt hij het toch naar zijn zin te hebben en gaat ook fanatiek opzoek naar klavertjes vier tussen alle klavertjes in het gras.

Maar toch als we nog geen 10 minuten aan het wandelen zijn begint hij alweer voor te stellen om het rondje rechtsom weer terug te lopen. Mijn irritatie zit hoog en tot mijn spijt reageer ik met een snauw.

Een goed gesprek

Hoewel ik tegen hem snauwde dat hij dan zelf maar zelf terug moest lopen besluit hij met me verder te lopen. Hij pakt mijn hand en in stilte wandelen we samen verder door het groen en langs velden vol gele en witte bloemen. Nim leunt zijn hoofd tegen mijn arm en ik geef hem een aai over zijn bol.

Op een bruggetje naar de overkant van het water probeer ik een goed gesprek met hem te voeren. Ik ben toch benieuwd waarom hij de laatste tijd vaker weerstand biedt tegen op avontuur gaan. Maar waarom weet hij zelf ook niet zo goed. Hij vindt het heel leuk en vindt ook dat we genoeg rekening houden met dingen die hij leuk vindt. ‘Ik ben gewoon zo moe’ is het enige wat hij echt aangeeft, dus daar ga ik maar eens aandacht aangeven.

Verder kletsen kan niet want ineens wordt ik gebeld door Pauline. Ze vraagt zich af of we snel terug kunnen komen, want inmiddels is het niet meer zo relax op de camping en wordt het drukker en drukker. Nog even snel een vlinder op Nim zijn vinger proberen te krijgen, maar die vliegt helaas weg.

Van dagcamping naar parkeerplaats

We hebben de camping aan de overkant van het water weer in zicht en als we verder lopen zien we wat Pauline bedoelt. Overal om haar heen staan ineens auto’s geparkeerd en allerlei mensen lopen en spelen rond de camper. De dagcamping lijkt ineens veranderd in een parkeerplaats want in plaats van kamperende mensen die genieten van het grasveld staat het vol met rijen auto’s.

We maken dus gauw ons rondje rond het water af zodat we alle spullen kunnen inpakken en vertrekken. Maar toch als we een zwaan broedend op een nest zien moet ik nog één laatste keer stoppen om een foto te maken.

Eenmaal terug bij de camper pakken we in, gaan we nog even naar het toilet en vertrekken we. We zijn hier toch ook al ruim 5 uur.

We gaan nog niet naar huis

We willen toch even afsluiten met een echt Vanlife gevoel, dus we besluiten nog even ergens anders heen te rijden. De Hennipgaarde om precies te zijn, zodat Nim nog even kon spelen. Maar om één of ander reden was de parkeerplaats afgesloten en vonden we voor nu lopen vanaf een andere parkeerplaats teveel van het goede.

We rijden wel naar een verlaten parkeerplaats aan het einde van de weg en over een brug. Hier staan we helemaal alleen en in alle stilte. We gooien de schuifdeur open en genieten van de frisse lucht, de stilte, het vrije uitzicht over de polder en van het gevoel van vrijheid. Vanlife for a day bevalt ons heel goed en het smaakt naar meer. De gesprekken over het aanschaffen van een eigen camper worden nu echt serieus.

Hier vind je Dagcamping Rottemeren / Recreatieterrein Bleiswijkse Zoom: