Het is één van de mooiste dorpen van Frankrijk en tegelijk een dorp wat gelegen is op een bijzondere locatie. Want Baume-Les-Messieurs is gelegen in een geologische scheur in het kalksteen gebergte. Hoge rotswanden prijken hoog in de lucht aan alle kanten en prachtige natuur vult de ruimte buiten het dorp. De direct omgeving is gevuld met een prachtige rivier, grotten, natuurlijke infinity pool en een indrukwekkende waterval. Ik ging dit keer alleen op pad en nam daarom de toeristische route via rotsige paadjes en ontdekte de mooiste plekken van de omgeving rond Baume-Les-Messieurs.

Zelfs de rit naar Baume-Les-Messieurs is een genot. Vanaf het platteland waar onze camping ligt rijd ik zo de bergen in, maar dit maal niet omhoog en omlaag maar er tussen. Ik rij letterlijk de geologische scheur in en hoe dichterbij de eindbestemming ik kom hoe dichterbij de hoog en nagenoeg kaarsrechte rotswanden komen. Eenmaal aangekomen zitten we lekker midden in de scheur en zowel links als rechts zie ik niets anders dan hoge rotsen.

Allereerst rij ik per abuis het dorp in, op zoek naar een parkeerplaats. De wegen zijn 1 richtingsverkeer dus als je verkeerd rijdt moet je het hele rondje opnieuw doen. Gelukkig trof ik na het dorp een grote parkeerplaats en besloot daar de auto neer te zetten. In het dorp zag ik al dat het druk was en de parkeerplaats bevestigde de drukte. Dit is immers een enorm toeristische plek.

Het centrum van het dorp

Via een tussendoor paadje worden bezoekers van de parkeerplaats naar het dorpje geleid. Het oude dorpje heeft op wat asfalt na zijn oude charme goed behouden. Ik vind het altijd mooi om te zien dat in dit soort dorpjes de natuur niet perse ophoudt als je het dorp binnen loopt. In plaats van maakt het geleidelijk plaats voor bruggetje, muurtjes en gebouwen maar verdwijnt nooit helemaal. En natuurlijk stroomt er ook een rivier door het dorp heen met kristalhelder water.

In het dorpje aangekomen maak ik eerst even gebruik van het openbaar toilet, een hypermodern RVS toilet die volledig geautomatiseerd is. Zo fijn dat je in Frankrijk eigenlijk overal wel naar de toilet kan als je echt moet. En hier is het denk ik ook wel hard nodig met al die mensen die hier komen, anders stinkt straks elk steegje van je dorp. Na het toiletbezoekje kijk ik rond in het dorpje wat daar voor mooi te zien is, maar eigenlijk is het dorp heel erg klein. De enige echte bezienswaardigheid in het dorp is de Abdij maar daar lijkt 90% van de bezoekers heen te gaan en ik heb eigenlijk niet zo zin in drukte (ironisch ik weet het, waarom bezoek je dan een trekpleister).

In plaats daarvan besluit ik de grotten en waterval op te gaan zoeken die zich ongeveer 2km dieper de kloof in bevinden. Maar dan wel via te voet en niet via de geasfalteerde weg maar een toeristische route langs de rotswand en de rivier. De start is een stukje buiten het dorp en bij het kleine kapelletje verlaat ik de weg en trek ik de wildernis in.

bijzondere ontdekkingen op weg naar de waterval

Als ik het ruige pad de bergwand omhoog zie moet ik even slikken. Het is niet perse een een heel steil, moeilijk of eng pad maar het is een beetje nat en glibberig. Een ongeluk zit in een klein hoekje, ik krijg weer flashbacks naar die ene keer dat ik mijn enkelband scheurde omdat ik uitgleed. Maar juist die ervaring maakt mij bewuster van wat ik doe tijdens een wandeling, dus ik durf het aan om omhoog te klimmen. Het is maar een korte klim naar een goed begaanbaar smal pad langs de afgrond. Wel heel veel losse stenen die onvermijdelijk in mijn voet prikken door de dunne zolen van mijn barefoot wandelschoenen. Gelukkig zijn mijn voeten inmiddels zo gewend hieraan dat het voelt als een heerlijke massage.

Maar ondanks het makkelijke pad herinneren sommige open stukken me er wel aan dat wandelen in dit soort gebieden nooit zonder risico is. Grote velden vol met losse rotsen die in één grote rotsval ooit naar beneden zijn gekomen geven dit goed weer. Met noodweer of vlak erna is dit geen plek waar je wilt zijn als je graag risico’s mijd.

Van alles wat ik had kunnen bedenken om tegen te komen hier in de wildernis had ik dit niet kunnen bedenken. Want ineens staar ik in een diep gat wat een drooggevallen rivier blijkt te zijn. Wauw dit is wel een hele bijzondere ontdekking want ineens zie je een rivier op een hele andere manier. Het is een inkijkje die je niet vaak krijgt. Glad gesleten rotsen, uitgesleten holtes en kanalen in de rotsen. Het is bijzonder om de rivier op zo een manier te zien en het geeft een heel nieuw beeld op de geologie van de rivieren. Zou deze rivier al lang droog liggen en zou dat zo blijven? Of stroomt er in nattere perioden wel weer water doorheen?

Stond ik me net nog te verwonderen bij de drooggevallen rivier sta ik iets verder ineens voor het tegenovergestelde. Voor me openbaart zich ineens weer een stromende rivier met melkachtig water, terrassen vol met water en schitterende watervallen. Wat een gigantisch verschil met waar ik net stond. Door waar ik net stond weet ik heel goed dat ik hier niet mijn telefoon moet laten vallen, want de poelen zijn diep en daar duik je niet even in om hem op te vissen. De rivier takt vast ergens hier vlakbij af en stroomt een andere richting op. Richting het dorp waarschijnlijk want daar stroomde gewoon een goede rivier langs.

Ik weet even niet goed of ik nu bij de waterval van Baume-Les-Messieurs ben aangekomen of dat dit nog maar een voorproefje is. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit het al is want tijdens mijn hele wandeling ben ik nauwelijks iemand tegengekomen, terwijl het hier allemaal ontzettend toeristisch zou moeten zijn.

De grotten van Baume-Les-Messieurs

Volgens Google Maps zijn de echte waterval en de grotten nog een stukje verder lopen. Voor mijn gevoel heb ik er al ruim 4km opzitten terwijl het volgens Maps maar ongeveer 2km zou zijn, toch ga ik door want nu wil ik deze schitterende wandeling ook helemaal afmaken. Om naar het einde te gaan moet ik nog wat meer klimmen over rotsige en modderige paadjes maar ik haal het zonder uit te glijden.

Eenmaal boven heb ik gelijk door dat ik op de juiste plek ben want hier lopen ineens een heleboel mensen. Die mensen zijn hier voor de grotten die zich hier in een rots bevinden. Terwijl ik wacht op mijn moment voor een foto zonder toeristen rust ik gelijk even wat uit. Daarna neem ik een kijkje in de grotten maar al snel wordt het te knus met allemaal toeristen.

Er gaat een trap verder omhoog en ik ben nieuwsgierig waar die heen gaat. Is het naar de waterval of misschien de waterval bovenlangs, ik heb geen idee. Een hoop mensen doen het dus ik besluit om ook een kijkje te nemen. Als ik bijna boven kom sta ik versteld van de natuurpracht die ik daar zie. Natuurlijk gevormde poelen boven op de rots vol met kristalhelder water. Het is net een infinitypool maar dan door de natuur gemaakt. De kerktoren die er nog net bovenuit prijkt geeft nog meer weer dat de rots plotseling stopt. Maar het water stroomt er niet af want eronder zijn de grotten waar ik net liep en die waren droog.

Als ik verder loop kom ik uit bij de ingang van de echte grotten van Baume-Les-Messieurs en daar keer ik om. Want om nog eens een hele toer daar doorheen eraan vast te plakken wordt mij te gek. Terwijl ik terug loop zie ik in de verte ineens het dorpje liggen. En terwijl bijna de hele scheur in de schaduw ligt schijnt precies op het dorp het late middag zonnetje. Daar schuilt waarschijnlijk het antwoord achter de vraag, waarom is het dorp daar.

De waterval van baume-les-Messieurs

Weer beneden hoef ik slechts de mensen te volgen om de waterval te vinden en in de verte zie ik al mensen die foto’s staan te maken met hun telefoons. Kom ik dan aanlopen met mijn professionele apparatuur, maar ja dat ben ik inmiddels wel gewend. Ik begrijp wel waarom al die mensen hier zijn en foto’s staan te maken overigens, want de waterval is echt mega indrukwekkend. De kalksteenafzetting heeft een gigantisch netwerk van geulen gordijnen en bulten gevormd waarop mos groeit en water over en langs stroomt. Er is zelfs een grot gevormd waar het zo donker is dat je binnenin niets ziet. Het doet me heel erg denken aan de Cascade des Tuffs bij Arbois maar dan nog veel groter.

De waterval is zo groot dat het bijna onmogelijk is om hem in één foto te vangen. Vanaf waar ik stond zag ik niet dat aan de andere kant ook een soort grot is ontstaan. Deze grot kan je gemakkelijk in lopen zonder het water te betreden of op rotsen te moeten klimmen. Er staan geen bordjes verboden te betreden en meerdere mensen lopen in en. Dus ik beoordeel dat het geen kwaad kan en ik deze plek niet beschadig door het ook te doen. En ik ben blij dat ik erin liep want vanuit de grot zag de waterval er nog indrukwekkender uit.

Wat je hier nu op de foto’s overigens niet ziet is dat ik vanuit de grot een heleboel mensen zag kijken wachten tot ze een foto konden maken zonder mensen erop. En een stuk daarachter een restaurantje waar mensen op het terras zaten. Normaal zet ik alles op de foto maar deze mensen stonden zo toe te kijken dat het heel ongemakkelijk voelde om ze te fotograferen.

Tijd om terug naar de auto te lopen. Ik ben moe dus besluit om de terugweg gewoon via de snelste route te doen, ofwel over het asfalt. Volgens mij ben ik één van de weinige die hier te voet heen is gekomen want ik kwam op de heen weg amper mensen tegen en op de terugweg loop ik tevens alleen. En aan de volle parkeerplaats te zien hebben de meeste voor de snelste manier gekozen. Maar ik had de wandeling door de wildernis, langs de rotswand en de prachtige droge en gevulde rivier voor geen goud willen missen. Ik denk dat die wandeling stiekem nog meer de moeite waard is dan de uiteindelijke bestemming.

Na een wandeling die wel als ongeveer 2 km voelde kom ik weer aan bij Baume-Les-Messieurs. Ik stop nog even bij het openbare toilet voor ik weer tussendoor terug loop, langs de koeien die maar boffen met een wei in zo een prachtige omgeving, terug naar de parkeerplaats. Mijn app zegt dat ik ruim 17km heb gelopen tot dan toe voor de hele dag. Dus 2km van het dorp door de wildernis naar de waterval? Daar lijkt het niet op, maar ik zou het zo weer doen.