Verrassend Landgoed Heidestein

We hadden zin in een klein rondje wandelen door een mooi bos. Maar dan een bos waar het ook aan het prille begin van de Lente nog een beetje groen is. Dan kom je al snel uit op de bossen van de Utrechtse Heuvelrug met zijn vele naaldbomen vol groene naalden en met mos bedekte bosbodem. We kozen voor Landgoed Heidestein bij de buitenwijk Kerkebosch, van de stad Zeist. Online zagen we prachtige bossen, een beetje heide en een prachtig meertje met een eiland. Maar Landgoed Heidestein bleek nog meer verrassingen voor ons te hebben.

We hoeven net geen uurtje te rijden om aan te komen bij het landgoed in Kerkebosch. Wat heel toevallig precies aan de overkant van de snelweg ligt van ons avontuur op de Zwitsersebrug. We hadden nog geen idee van een wandelroute dus we keken snel even op het bord bij de ingang van de parkeerplaats. We kunnen kiezen tussen een lange wandeling over Landgoed Heidestein en het naastgelegen Bornia. Of een wandeling van 4,5 km enkel over Landgoed Heidestein. Wij kiezen die laatste, want echte duur wandelaars zijn we nog niet.

De bossen van Landgoed Heidestein:

Wat we gehoopt hadden bleek waar te zijn, het bos is heerlijk groen door alle groene naaldbomen. En ook de bosvloer is op veel plekken bedekt met een lekkere laag groene mos. Ik vreesde dat we ook hier de snelweg zouden horen maar tot mijn verbazing is het bos vrij van enig menselijke herrie. Daardoor kunnen we een specht horen pikken in bomen en als we hem gaan zoeken vinden we een Grote Bonte Specht hoog in de bomen. Ik probeer hem te fotograferen, maar hij zit zo hoog dat je echt een telelens nodig zult hebben.

Schaapskooi

De eerste verrassing is een schaapskooi midden in het bos. We liepen al een stuk naast een afgezet gebied en vroegen ons af waarom dat zou zijn. Nou dat is dus omdat daar de schapen mogen lopen. Vrijwilligers zijn druk bezig om de schapen te voeren en de boel een beetje op te ruimen. We horen één van de vrijwilligers zeggen tegen een gezin dat er achter de schaapskooi nog een speciaal rondje is voor kinderen. Daar gaan we straks ook eens een kijkje nemen. We volgen de rode route en volgens de kaart komt die op precies deze plek ook weer terug.

Een Idyllisch meertje

Overal in het bos zie ik naast bomen ook paaltjes staan met ovalen bordjes erop. Als ik er eentje lees ontdek ik dat het aangeeft welke boom hier groeit. We vinden ook een paaltje met een QR code van een speciale bomenroute voor kinderen. Dus er is hier blijkbaar nog meer te wandelen dan alleen de 2 routes die wij vonden.

Wij houden het bij ons rondje Landgoed Heidestein en die brengt ons al snel bij een prachtig meertje met een eiland in het midden. Nu maar op zoek gaan naar de beste plek voor een prachtige foto van dit Idyllisch ogende meertje.

Het ziet er nog mooier uit dan op de foto’s die we hadden gezien, maar dit is nog niet de hoek die ik zoek. Als we om het meertje heen lopen dan geeft Landgoed Heidestein ons een 2e verrassing. In de hoge oever aan de andere kant van de oever zitten 2 tunnels. Die willen we maar wat graag verder ontdekken.

Het oogt een beetje als een spoorwegtunnel in een berg. Stiekem hoop ik dat het een hele lange donkere tunnel is die uit komt bij de andere tunnelmond die we zien. Maar hoewel de tunnel heel donker is, zo donker zelfs dat je halverwege je eigen voeten niet meer ziet, gaat hij enkel naar de andere kant van de heuvel. Pauline liep achter ons om te filmen dus dat je zal dat vast nog op Instagram voorbij zien komen.

Eenmaal aan de andere kant konden we met een trap naar de top van de heuvel. Dat doen we natuurlijk want vanaf wat hoger heb je meer kans op de perfecte compositie voor de mooiste foto.

De perfecte plek voor een foto

Mijn vermoeden was juist want hier boven vinden we de perfecte compositie voor een foto. Vanaf dit uitkijkpunt zie je pas echt goed dat er een klein eilandje vol met bomen midden in het meertje ligt. De blauwgroene kleur van het water komt hier ook veel beter over. Het enige minpuntje is de super felle zon, een paar wolkjes die het harde licht filteren had de foto nog veel mooier gemaakt.

We lopen aan de andere kant weer een slingerende trap af richting de andere tunnel. Onderweg zie ik nog wat mooie composities om het idyllische meertje vast te leggen. Als we de tunnel doorlopen en weer aan de andere kant staan zijn we eigenlijk de route paaltjes kwijt. We lopen daarom weer om het heuveltje heen en ontdekken dat je de tunnel eigenlijk helemaal niet perse nodig hebt. Althans niet voor onze route dan, maar leuk was het natuurlijk wel.

Groot Heidestein

Op het vervolg van onze wandeling zien we dat het meertje gevoed wordt door een klein beekje. Meerdere bruggetjes gaan eroverheen waarvan we er maar eentje hoeven over te steken. Maar dat wil niet zeggen dat we voor de lol en foto’s de andere niet ook even oversteken. Er is één bruggetje die we wel echt moeten oversteken, maar die gaat niet over een beek maar over een hek. We stappen namelijk het begrazingsgebied in, wat op Google Maps Groot Heidestein genoemd wordt.

Aan het begin van het gebied stond een bord met wat we hier voor dieren en insecten kunnen vinden. Nim werd enthousiast van de Hazelworm en samen gingen we op zoek. We vonden geen Hazelworm maar door onze zoektocht vonden we wel een Happy Stone die afkomstig is uit Zoetermeer.

We lopen inmiddels op de open vlakte omringd door zand en heide. Hoog zomer zouden we dat vreselijk vinden zo vol in de hitte, maar nu is het volle zonnetje een aangename verwarmer. Nim is nog steeds op zoek naar de Hazelworm en gaat op een heuveltje zoeken. Hier bovenop de heuvel zien we ineens iets bezig. Het is geen Hazelworm maar een Zandhagedis die ook lekker van het zonnetje komt genieten. En op Nim zijn broek ontmoeten we nog een klein beestje die hier woont.

Als we onze route over de vlakte vervolgen steken we wederom een beekje over die afkomstig is van een meertje. Gek genoeg heet het meertje, midden op de heide, het Bosmeertje. We zijn inmiddels al een flink tijdje aan het slenteren dus we zetten even de pas erin.

Terug in het bos

Al snel staan we weer met beide voeten in het bos en verlaten we het begrazingsgebied. Het plan was om bij de Schaapskooi nog dat speciale rondje erbij te doen. Maar toen we daar kwamen bleek dat het juist vandaag niet open was en de vrijwilligers waren druk bezig om de boel op te knappen. Jammer het zag er leuk uit.

Dan zit het rondje er alweer op en lopen we hetzelfde pad weer terug naar de parkeerplaats. Nim doet nog een vreugde sprongetje want hij vond het een hele leuke wandeling. En Pauline en ik overigens ook.

Hier vind je Landgoed Heidestein: